Lui

Herken je het?

–  Je bent in een gesprek met iemand en voor je het weet vertelt de ander.

–  Iemand vertelt en bedankt jou aan het eind voor het fijne gesprek. Het enige wat jij gedaan hebt is luisteren.

Wat gebeurt er?

Ik ben trainer bij het leerhuis van Philadelphia Zorg voor onder andere de cursus Hou je kop erbij. In het eerste deel leren cursisten in hun communicatie beter aan te sluiten bij die van cliënten. Een van de geheugensteunen zijn de woorden dom, lui en dakloos.

Met lui wordt bedoeld dat je je aanpast aan het tempo van de ander. Er is focus op de onderlinge communicatie. En er is een gezamenlijke verantwoordelijkheid; de input is niet alleen van jou afkomstig, bij voorkeur niet.

Lui is lastig

 Afgelopen week zei een cursist in Stadskanaal:’ Lui is lastig!’ Prachtig gevonden en iedereen stemde in,’ Ja dat is lastig!

Maar waarom dan?

Ik weet het niet, maar vind het interessant om een verkenning te doen.

Waar ik in eerste instantie aan denk is de reparatiereflex. Veel mensen die werken in hulpverlening, zorg en onderwijs zijn het werk gaan doen, omdat er een diep verlangen was zaken weer ‘goed’ te maken. Als ze in een gesprek ook die drive hebben ( mensen zijn het zich vaak niet bewust van die reparatiereflex en is het een ‘onderhuidse’ overtuiging ) zullen ze er alles aan doen om de oplossing voor het probleem overtuigend ter tafel te brengen. Ze zijn dan hard aan het werk en niet ‘lui’.

Een andere reden zou een soort efficiëntiegedachte kunnen zijn. Het werk brengt met zich mee dat er weinig tijd is, dus als je als professional de leiding neemt in het gesprek, heb je stuur over de duur van het gesprek.

Het zou ook nog kunnen, dit punt wordt niet altijd gewaardeerd, dat de ‘begeleider’ zichzelf overschat en de ‘client’ onderschat. ‘ Het is leuk bedacht, maar bij deze persoon werkt dat echt niet’.

Nog een ander punt zou de angst voor de ongemakkelijke stiltes kunnen zijn. Met name voor begeleiders die het weinig gebruiken is het stilvallen van het gesprek vreemd en ongemakkelijk.

Dit verkennen zou op navelstaren kunnen lijken. Dat is niet mijn bedoeling. Mijn motivatie zit meer in het
begrijpen van belemmerende factoren. Als we daar zicht op hebben kunnen we het makkelijker anders gaan doen, omdat we onszelf beter begrijpen.

Kun jij nog andere factoren bedenken?

Bronnen:

Blokhuis, A. & Boudewijn, J., Hou je kop erbij!, Helder communiceren in de zorg, Lannoocampus, Houten, 2018.

Miller, W.R. & Rollnick, S., Motiverende Gespreksvoering, 5e druk,Ekklesia, Gorichem, 2008.