voelen

Op ons werk zijn we veel rationeel met elkaar in gesprek. Het is vaak de norm. Iemand die emotioneel reageert, wordt snel als minder professioneel gezien. Praten over emoties gaat ons nogal eens moeizaam af, omdat we het gevoel hebben dat we ons kwetsbaar opstellen in een situatie die niet altijd even veilig is. Gevoel kan ons dan in de weg zitten. Maar voor leren over jezelf is gevoel echt heel waardevol!

Ik voel wat!

Als we, supervisant en supervisor, ons over een casus buigen, zoomen we vaak in op een moment tijdens die casus. Het is een moment wat iets te weeg brengt, het schuurt of maakt mensen blij. Aan zo’n moment is duidelijk een gevoel gekoppeld. Naast de vier basisemoties; boos, blij, verdrietig en bang, is er een scala aan gevoelens. Wat voorbeelden van gevoelens: eenzaam, wanhopig, minderwaardig, gespannen, depressief, overbodig, beledigd, bezorgd, ongevoelig, machteloos, geremd, teleurgesteld, verwaand, afkerig, gefrustreerd, mislukt, onveilig, gekwetst, krachtig, verbonden, strijdlustig, verantwoordelijk, betrokken, liefdevol, enthousiast, vol vertrouwen, vrij, verliefd,, veilig, gerespecteerd, geliefd, zorgeloos, trots, gerustgesteld, dankbaar, bevoorrecht, tevreden, helder, optimistisch, mild, gelukkig, opgelucht en geïnspireerd.

Lijf

Het gesprek over dat gevoel tijdens die situatie gaat over welke beleving de emotie teweeg bracht, maar ook in hoeverre een ander jou een gevoel gaf. Wat ik zelf altijd interessant vind, is wat er fysiek met de supervisant gebeurde. Voelde je iets in je hoofd of je borstkas of juist in je benen? Voor mij is dat interessant, omdat je dat opnieuw kan overkomen. Je lijf en wat je voelt geven vaker eerder dan je verstand aan dat er iets gebeurt. Geeft je lijf een signaal en herken je dat signaal en klopt het met een eerdere emotie, kun je bij wijze van spreken, je plan voor hoe te handelen zo uit de kast pakken. Je registreert met hulp van je lijf en je gevoel.