Helpen door te vallen?!
Helpen vanuit een ander perspectief
Een kort Chinees verhaal uit de 8e eeuw laat ons kennis maken met meneer Pang en zijn dochter Lingzhao. Op een dag waren Pang Yün en zijn dochter Lingzhao op pad om bamboemanden te verkopen. Op de terugweg passeerden ze een bruggetje. Op het moment dat Yün ervan af stapte, struikelde hij en viel. Toen Lingzhao dit zag, rende ze naar haar vader toe en wierp zich plat naast hem op de grond. ‘Wat doe je?! zei Yün. ‘Ik zag je vallen’ zei Lingzhao, ‘dus ik help’. ‘Gelukkig maar, dat niemand het zag’, zei Yün, en hij knipoogde.
Een bijzonder verhaal, wat ik bij de eerste keer dat ik het hoorde, moest ‘herkauwen’. Wat gebeurt hier en wat vind ik er van? Is die Lingzhao een beetje koekoek en wat bedoelt meneer Pang met: ‘Gelukkig dat niemand het zag.’?
Wij (mensen in de Westerse samenleving) verstaan over het algemeen iets anders onder helpen. Niet helemaal meegaan in het ongeluk, de misère van een ander, maar er tijdelijk “boven” gaan staan, er afstand van nemen. Vanuit die positie kunnen we helpen. Toch kan het verstandig zijn om net als Lingzhao even ‘af te dalen’, er figuurlijk naast te gaan liggen, voordat je gaat helpen. B. O’Hanlon noemt het “walking on two legs. ‘De professional beweegt mee met de cliënt. Hij geeft erkenning aan de lijdensdruk van de cliënt en zoekt tegelijkertijd naar kleine signalen waarmee de cliënt aangeeft iets anders te willen in plaats van zijn problemen.’
Je kunt dan als twee ‘gelijken’ op pad gaan. De relatie is dan meer in evenwicht en de geholpende voelt zich als mens ook gehoord. Het helpen wordt oprecht en gelijkwaardig. Ik hoop dat we halverwege de handelingen van Lingzhao zijn ingezoomd, dan valt er van haar nog veel te leren. Anders heb ik het toch niet begrepen. Van het gedrag van de vader herken ik ook wel iets. Het heeft soms iets ongemakkelijks, je mist de directe actie!
En gelukkig is daar die knipoog van Yün!