Waldorf en Statler

Leren

De naam van mijn bedrijf is leren-werkt. Leren is in deze context synoniem met veranderen. Bij leren krijg je dingen onder de knie waardoor je ze anders gaat doen. Het is indrukwekkend om te ontdekken hoe weinig we weten over dat veranderen en hoeveel er nog ontdekt wordt. In de vorige blog schreef ik over het oprekken van de comfortzone. Toen noemde ik ook het zelfinzicht en kennis over interne belemmerende factoren.

Fundament

In het artikel Verandering vanuit het fundament schrijft Siebke Kaat over het ontstaan van gedragspatronen. Patronen hebben mensen ergens gebracht. Het heeft waarde gehad en het was ooit ergens een goede en logische oplossing voor. De vragen die je bij veranderen kunt stellen;
– Is de situatie zo veranderd dat het gedrag echt niet meer functioneel is voor de betrokkene?
– Wil je het oude gedrag kwijt of wil je het iets meer naar de achtergrond?

Trouwe vriend

Een nieuwe manier van kijken vind ik de metafoor van een trouwe vriend. Het patroon van gedrag is als een goede vriend die jarenlang meereisde, maar die geleidelijk als last gezien gaat worden. Het kan zijn dat de betrokkene nog niet zonder die vriend kan, of minder in de buurt. Er moet dus een bewust afscheid zijn.

Erbij horen

Als we iemand ontmoeten, ontmoeten we eigenlijk iemand afkomstig uit verschillende samenleefvormen, visies en denkbeelden. Die iemand heeft hier ja tegen gezegd. Op het moment dat iemand binnen bijvoorbeeld een team wil veranderen, gaat hij/ zij nee zeggen tegen het oude gedrag, maar ook tegen het deel van het team wat daar aan verbonden was. Bijvoorbeeld: Je hebt je voorgenomen je constructief op te gaan stellen, maar jouw collega/vriend en jij vinden het heerlijk om zo nu en dan als een echte Statler en Waldolf (Muppet show) samen onder het genot van een biertje de stand van zaken op het werk door te nemen. Op het moment dat jij besluit dat niet meer te doen, neem je afscheid van wat jullie samen hadden en wat misschien jullie bond. Moeilijk willen veranderen is dus niet alleen maar negatief en begrijpelijk als je realiseert dat je ergens bij hoort. Relaties maken immers je leven.

Wankelmoed

Vooral dat afscheid nemen is moeilijk en daar is lef voor nodig. We durven daar niet altijd bij stil te staan, omdat het soms diep kan gaan.  Het woord wankelmoed van Désanne van Brederode ( schrijfster/filosoof) past daar goed bij. De moed om daar te gaan, waarvan we nog niet weten hoe we ons daar toe gaan verhouden.

Bron:

Kaat, S. (2018) Verandering vanuit het fundament; in het deel ontmoet je het geheel, Tijdschrift voor begeleidingskunde #2 , 12 – 19.