Ik hou van associatief denken. Het is absoluut niet praktisch, kost veel tijd, maar is erg leuk.

Ik lees over transitie. In goed Nederlands: overgang. Er is een verandering in gang gezet. Het oude wordt afgesloten, er is een tussenfase en dan begint het nieuwe. Dat kan op individueel niveau en op organisatie niveau. Wat voorbeelden:

– Tijdens een reorganisatie komt de functie die jij uitoefent te vervallen, gelukkig kun je in een andere functie instromen.
– Je raakt je baan kwijt en vindt een andere baan of je begint  een eigen bedrijf.
– Je gaat met pensioen.
– Na een ernstige ziekte wil je revalideren.
– Het managementteam gaat verder met een nieuwe directeur nadat de “oude” directeur vertrokken is.
– Tijdens een reorganisatie neem je afscheid van collega’s, terwijl jij blijft werken in je huidige functie.
Bij deze voorbeelden krijgen we vaak te horen, ook van ons zelf:” Wees blij dat je verder kunt en misschien is het uiteindelijk wel beter. Of ” Later zul je denken, het is toch ergens goed voor geweest!”

” You can’t always get what you want”, hoor ik op de radio. (The Stones dachten aan iets anders, maar de strekking is hetzelfde) Door alleen dit tegen ons zelf te zeggen in tussenfases, doen we onszelf te kort.
Bij het afsluiten van de oude fase en de overgang naar  de tussenfase gaat er vaak iets mis, met uiteindelijk de kans op zeer ernstige gevolgen, als depressie en burn out.
Dan denk ik opeens aan die keer dat ik met mijn dochters naar het Tikibad ging. Je moet weten dat ik geen held in het water ben. Ik ben snel bang kopje onder te gaan om daarna niet meer boven te komen. Toch wil je jezelf als vader ook niet laten kennen. We klommen in een lange pijp die kronkelde en kronkelde om tenslotte in een soort megagootsteen terecht te komen, waar je maar rondjes bleef draaien om uiteindelijk recht naar beneden te vallen in een zwembad. In die lange pijp moest ik mee en ook in de gootsteen kon ik geen kant op. Toen ik in het bad viel, was, er naast veel gillende kinderen, even niks. Ik herinner me dat ik dacht: Zo dat heb ik gehad en wat nu?

Dat moment in het zwembad doet me denken aan de tussenfase. Je hebt “iets” gehad en dan is er even niks.

Een vriend heeft na meer dan dertig jaar hard werken bij dezelfde baas ontslag gekregen. Over afscheid nemen wilde hij niet nadenken. Later heeft hij er mee ingestemd dat er toch iets georganiseerd werd. Het deed hem goed.

In de tussenfase moet je de tijd krijgen om afscheid te nemen.Bij de tussenfase hoort ook een vorm van rouw over wat voorbij is. Bedenk daar passende rituelen bij. In de tussenfase neem je ook de tijd om je te realiseren hoe de toekomst eruit ziet, of hoe jij wilt dat de toekomst eruit gaat zien.

Dan lees ik een column van Chris Rooijakker over de beperkte maakbaarheid bij coaching. Het komt meestal goed, maar je kunt het niet beloven. You can’t always get what you want.

Bronnen:

-Keith Richards en Mick Jagger, You can’t always get what you want, 1969.

-Chris Rooijakker, Ik beloof je dat het goed komt, column in Ik beloof je dat het goed komt, mijmerboek voor professioneel begeleiders, Komma Kompagnie, Groningen, november 2015.

-Jakob van Wielink en Leo Wilhelm, Een nieuw begin, artikel in tijdschrift voor begeleidingskunde#4 2015, Vakmedianet, Deventer, 2015.