Ik vraag me wel eens af waarom juist mensen met oud en nieuw na gaan denken over goede voornemens. Heeft het misschien te maken met de tijd tussen kerst en oud en nieuw, waarin mensen vaak in een wat rustiger modus werken of gewoon vrij hebben? Bestaat er dan de mogelijkheid om wat meer beschouwend na te denken?

Het lijkt soms wel of er een tweedeling in onze samenleving is: Er zijn mensen die zich vol overgave storten in een goed voornemen en aan de andere kant mensen die iets te stellig zeggen dat ze daar dus niet aan doen!

Moe van  vragen naar goede voornemens aan het begin van het jaar, antwoord een man: Ik ga meer uitstellen, maar eigenlijk is dit mijn voornemen voor volgend jaar. (Waarom zegt iedereen eigenlijk goede voornemens, zijn er ook slechte voornemens?) Januari is de maand waarin er een start gemaakt wordt met deze voornemens en jammer genoeg, is januari ook vaak de maand waarin er gestopt wordt met de acties die voorgenomen waren. Voor WeightWatchers is de maand januari de topmaand qua aanmeldingen en sportscholen hebben in deze maand ook een piek in bezoekers of soms alleen aanmelders. Maar zoals ik al eerder noemde, sneuvelen veel voornemens voor februari begint. Zo maar eens wat vragen:

– Was het doel goed voor te stellen? – Was er duidelijk wat er aan problemen, tegenslagen en verleidingen langs zou komen? – Waren er voor de problemen, tegenslagen en verleidingen oplossingen bedacht? – Was de tijdsplanning reëel? – Wat was concreet de eerste stap? – Was er een oorzaak van wat er aangepakt ging worden? – Was wat er aangepakt ging worden iets op zichzelf staand of maakte het deel uit van iets groter? – En als dat zo was, moest dat niet eerst worden aangepakt? – Was er steun gezocht in de omgeving? – Waren er viermomenten?

Nou, leuk zo’n blog na januari! Ja, dat klopt: niet echt leuk, als het niet gelukt is. Aan de andere kant: er komen weer nieuwe momenten met rust om te beschouwen en mogelijkheden om weer aan de slag te gaan, gesterkt door ervaringen. Enne, blijf een beetje lief voor jezelf!