Contact?

centraal station met sneeuw

Het is winter. Ik kom het centraal station uit en zie dat het sneeuwt. Ik merk dat ik er vrolijk van word. Ik haal een man in. De man is onverzorgd en loopt naast zijn fiets. Ik zeg tegen hem:” Wat een weer, hé?”
Met mij is er iets raars aan de hand. Ik ben vrolijk en ik doe een uitnodiging tot klagen!
Het wordt nog vreemder als je een laag dieper gaat. Als ik me goed voel wil ik dat graag delen met andere mensen en vooral mensen die het minder goed hebben dan ik.
Oei! Ik durf te beweren dat iemand die er onverzorgd uit ziet, het minder goed heeft dan ik!
Het gesprek gaat verder: de man kijkt me vernietigend aan en zegt: ” Meneer, als ik hier last van zou hebben, kan ik er net zo goed mee stoppen. Weet je wat een weertje is? Met min 10 de krant bezorgen! Dan praten we weer!”
Het eerste wat ik denk is: “Tjonge wat een ochtendhumeur!”

Maar nu andersom:
Je hebt het verdorie weer klaargekregen om de krant voor 7.00 uur overal in jouw wijk op de deurmat te laten landen en je haalt als beloning een bakkie bij het centraal. Je bent al op vanaf 4.30 uur, want je hebt een dubbele wijk en na je bakkie ga je naar huis om nog even een tukkie te doen. Dan komt er een man met keurige “vlotte” kleding en schoenen je inhalen en klaagt over het weer! Waar heeft die man het over? Vijf vlokkies! Daar kun je toch niet over zeuren?

Het sneeuwt , dat klopt. Ik wordt er vrolijk van, de krantenbezorger heeft het mogelijk nauwelijks opgemerkt. Wat wil ik met mijn opmerking? Ik wil een gesprek op gang brengen, mijn tegenspeler lijkt daar geen belang bij te hebben. Ik wil uiting geven aan mijn vrolijkheid en over de emotionele situatie van mijn opponent kan ik alleen maar gissen.

Vijf zinnen en wat een misverstanden en uitwisselingen van energie. Contact, en toch… Wat is het mooi om te zien dat alle verschillen wegvallen in bijvoorbeeld het filmpje van de love has no labels campagne ( http://youtu.be/PnDgZuGlhHs ). Tegelijkertijd is het goed om je realiseren, hoe groot de verschillen tussen ons zijn. Verschillen die er zijn door gezin van afkomst, etniciteit, sekse, klasse, socialisering, religie enz.. Onze manier van denken is er door gevormd en het vormt vaak ons referentiekader. Het geeft ons denken, voelen, willen en doen gelaagdheid. We zijn zo gelijk en zo verschillend!