In mijn blog van april 2015 (www.leren-werkt.nl/2015/04/wat-levert-supervisie-op/ ) probeer ik te laten zien wat supervisie oplevert.  Ik wil voorkomen dat het bij een promopraatje blijft en probeer het daarom zo concreet mogelijk te maken. Toch stemt het me niet  tevreden. Het is een lastige materie. Er is onderzoek gedaan naar de effecten van supervisie op initiatief van LVSC ( de Landelijke Vereniging voor Supervisie en Coaching ) en ook hier geldt weer; zonder echt concrete resultaten.  Het probleem bij onderzoek  zit vooral in het vinden van een parallelgroep onder precies dezelfde voorwaarden. Je doet onderzoek naar de effecten bij iemand die supervisie gehad heeft en bij iemand die dat niet gehad heeft. Om daar echt iets over te kunnen zeggen zou je al bijna onderzoek moeten doen bij eeneiige tweelingen, die  hetzelfde leven leiden. Dat gaat niet lukken. Wel ervaren de meeste mensen die indivividuele supervisie hebben gehad het als een verrijking in hun loopbaan en leven.

Laat ik de vraagstelling anders formuleren: Wat kun je besparen door supervisie?

Ik noemde in april dat supervisie medewerkers/ managers oplevert die om kunnen gaan met organisatorische en maatschappelijke veranderingen.Wat gebeurt er als deze medewerkers/ managers daar niet mee om kunnen gaan en wat kost dat? Mogelijke gevolgen zijn;

– een hoog ziekte verzuim,

– hoge kosten van verandertrajecten die geen resultaat opleveren, omdat diegene die de verandering vorm zouden moeten geven ondergronds gaan( 70% van alle verandertrajecten mislukken!),

– een slecht imago van locatie of organisatie, omdat ze door het vasthouden aan het oude, zichzelf buiten de werkelijkheid zetten. Dat betekent niet-bezette plaatsen of terugloop in het leerlingenaantal of het moeilijker vinden van sponsoren.

– het missen van aanbestedingstrajecten,

– kortingen door zorgkantoren door lage tevredenheidsscore van verwanten en cliënten,

– Voor scholen denk ik ook aan beoordelingen door inspectie, van leerkrachten, het sociale milieu in een school, klachten van ouders. Kortom, het uitdelen van kwaliteitskaarten. Voor het hbo en het universitair onderwijs is er de keuzegids voor het Hoger Onderwijs, waarin duidelijk wordt hoe het gesteld is met de kwaliteit binnen deze organisaties.

– Wat heel concreet gemaakt zou kunnen worden is de langdurige uitval van medewerkers richting WIA. Organisaties kunnen soms verplicht worden nog 10 jaar na het afscheid door te gaan met het betalen van een korting als de medewerkers niet voldoende begeleid zijn in hun ziekte proces. En dan heb ik het alleen nog maar over geld. Wat doet het met een locatie, een manager, een team, een medewerker, als het niet lukt om samen verder te kunnen blijven gaan?Dat heeft een enorme impact op alle betrokkenen en met name op diegene waar afscheid van genomen gaat worden. Mensen voelen het vaak als falen.

Nog concreter:

– In een zorggerelateerd team van 20 medewerkers met 10 FTE is een ziekteverzuim van 5,4%. (het landelijk gemiddelde ligt op 4,4 %). 4,4 % kost op jaarbasis 26.220 euro, 5,4 % kost 31.791 euro. Dat scheelt 5.571 euro per jaar. En wat zou het fantastisch zijn als je met je team onder het landelijk gemiddelde kan komen, zodat wat je uitspaart voor innovatieve uitgaven gebruikt kan worden?

– Een verandertraject WIZ bij de gemeente Delft in 2006 kost € 275.000. Een reorganisatie bij TNT in 2013 kost 70 miljoen euro. Een reorganisatie bij Philips in 2012 kost 80 miljoen euro. De reorganisatie bij de politie die nu  2,5 jaar duurt kost 230 miljoen euro. Gisteren werd bekend dat het waarschijnlijk nog eens 230 miljoen euro gaat kosten. Bij zulke enorme bedragen mag je van organisaties verwachten, dat ze er alles aan doen om deze trajecten te laten slagen.

Ik denk dat iedereen het er over eens is dat organisaties niet zonder leidinggevenden met visie kunnen. Mensen die verder durven te kijken dan hun management informatie. Die management informatie vertelt hun vooral over in- en uitgaven van dit moment en of dat met elkaar in de pas loopt. Maar wil je invloed hebben op  bijvoorbeeld, het niet missen van aanbestedingstrajecten, het voorkomen van kortingen door zorgkantoren, negatieve beoordelingen door de onderwijsinspectie, verbeteren van het imago, het teruglopen van leerlingenaantallen op school, dan moet je durven(en de ruimte krijgen) voorinvesteringen te doen, waarvan je gelooft dat die zich op termijn terugverdienen. Als je de laatste alinea in relatie brengt met 80% van de kosten, nl. loonkosten,  is het duidelijk dat het goed is om echt te investeren in mensen. Ik beveel dan, niet geheel onbevooroordeeld, van harte supervisie aan!