Vergaat het je ook zo? De moed zakt je een klein beetje in de schoenen, als je iemand enthousiast hoort praten over leren? Ik denk aan: leren werkt, levenslang leren, lerende organisaties en ga zo maar door. Een collega van 63 verzucht: “Moet ik op mijn leeftijd nog leren?”

Leren is dan in ons denken verbonden met een cursus, opleiding, school, certificaat en diploma.

Maar als je uitvindt hoe je een band plakt of als het je lukt een nieuw aangeschaft apparaat te laten werken. En dat je eindelijk weet hoe je jouw koffie het lekkerst zet, ben je dan aan het leren? Of hebben we daar andere woorden voor? Uitvinden, ontdekken, ontwikkelen, groeien?

Hoe klinkt leren dan? Een leven lang uitvinden/ een leven lang ontdekken/ een leven lang ontwikkelen/ een leven lang(geestelijk) groeien? Voor mijn gevoel klinkt het meer organisch, minder schools. Dat leven lang, klinkt ook een beetje als een veroordeling: je hebt levenslang gekregen. In in een cel wil het slecht groeien. Je kunt je bijna niet voorstellen dat iemand halverwege zijn leven besluit zich niet verder te ontwikkelen. Het is zelfs de vraag of dat mogelijk is in deze snel ontwikkelende maatschappij, omdat je al snel jezelf buiten de samenleving plaatst.

Als ik het over leren heb, bedenk ik al die bovengenoemde vormen erbij, omdat goed leren het allemaal in zich draagt. Dat heb ik dan weer geleerd.